LATEN WIJ CHRISTUS VERWELKOMEN
Wij weten allemaal dat eenzaamheid in onze Nederlandse
samenleving een groot probleem is. Veel ouderen leiden een eenzaam
bestaan. Menig parochiepriester kent ouderen die enkele keren per week
iemand op bezoek kregen. Voor de rest zijn zij alleen thuis. De gevolgen
laten zich gemakkelijk raden. Allerlei pijntjes worden uitvergroot en
niet zelden ontstaan er psychische problemen.
Een mens is immers een
sociaal wezen en kan alleen uitbloeien in verbondenheid met anderen.
Maar eenzaamheid speelt helaas niet alleen bij oudere mensen. Een niet
gering aantal jonge mensen kampt ook met eenzaamheid. Steeds meer horen
wij over jonge mensen met klachten. Via sociale media hebben zij
allerlei contacten maar weinig vriendschappen met diepgang.
En er zijn
helaas ook genoeg echtparen die fysiek samen zijn maar geestelijk
eenzaam omdat zij de meest wezenlijke dingen van het bestaan niet meer
met elkaar kunnen delen. Uiteindelijk, zo zegt menig filosoof, is ieder
mens op een bepaalde hoogte eenzaam. Ieder mens heeft een kern die
verborgen blijft voor de ander. Tegelijkertijd proberen mensen die
existentiële eenzaamheid te doorbreken door het zoeken van onderlinge
verbondenheid, vriendschap en liefde.
God zoekt ons op
Zondag 27 november begint dit jaar de Advent. In de komende
adventsweken bereiden wij ons voor op Kerstmis. Het kerstfeest is een
feest van verbondenheid; van licht en verlangen naar vrede. De kerstboom
wordt opgetuigd en lekker eten ingekocht. Familie en vrienden worden
uitgenodigd, misschien ook wel om onze eenzaamheid te verdrijven. Want
wij beseffen dat wij als mens alleen gelukkig zijn in relatie met
anderen.
In veel katholieke gezinnen wordt ook een kerststal geplaatst.
Het christelijk kerstfeest draait immers rond de geboorte van Jezus. Met
Kerstmis wordt duidelijk dat God onze eenzaamheid wil doorbreken. In
het Kerstevangelie van Lucas wordt dat concreet verteld, inclusief
zingende engelen en aanbiddende herders. In het Evangelie van Johannes
klinkt het allemaal wat meer abstract en theologisch: het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond.
Maar beide evangelisten zeggen met andere woorden hetzelfde: God komt
ons in Jezus opzoeken. In Jezus toont God zijn liefde voor ons en laat
Hij zien dat die liefde de zin van ons leven vormt.
Is Christus welkom?
De grote vraag aan ieder van ons: ga ik in op het aanbod van
God? Kan Christus werkelijk in mijn leven komen? Is er plaats voor Jezus
in mijn herberg? Wil ik werkelijk in vriendschap met Jezus leven?
Op naam van verschillende christelijke denkers staat de volgende
opmerking: "Als Christus duizendmaal geboren zou zijn in de stal van
Bethlehem, maar niet in ons hart, dan zijn wij toch verloren.” Ik hoor
in deze woorden een echo van de opmerking van Johannes de Doper:
"Christus moet groter worden; ik kleiner.” En ik denk ook aan de
mystieke woorden van de apostel Paulus: ”Niet ik leef, maar Christus
leeft in mij.” Wij raken hier de kern van ons christelijk bestaan.
Christelijk leven vraagt om een omvorming; om een transformatie. Mijn
eigen ego moet steeds meer door Christus bepaald worden. Anders gezegd:
ik mag steeds meer Christus zichtbaar maken in de wereld van vandaag.
Als wij Jezus werkelijk navolgen zullen wij biddende mensen zijn die God
centraal stellen in ons leven. Wij zullen dan niet gevangen blijven in
eigenbelang maar de naastenliefde en de gerechtigheid gestalte geven.
Wij zullen ons dan niet verharden maar bij ruzie kiezen voor vergeving
en verzoening. Wij zullen dan mild en barmhartig zijn voor elkaar en zo
Gods mildheid en barmhartigheid weerspiegelen. Ik wens u de komende
weken een vruchtbare tijd van Advent op weg naar het komende Kerstfeest.
Laten wij Christus verwelkomen.
Mgr. dr. Gerard de Korte
Mgr. dr. Gerard de Korte is bisschop van ’s-Hertogenbosch en
referent voor Kerk en samenleving binnen de Nederlandse bisschoppenconferentie.
Klik hier voor meerdere columns