Broeders en zusters,
De afgelopen weken is onze Kerk helaas vaak negatief in het nieuws geweest. Er was het nieuws over seksueel
misbruik van minderjarigen in de Verenigde Staten. En op het hoogste
niveau van onze Kerk wordt onze goede paus ervan beschuldigd niet
adequaat te hebben gereageerd op signalen van misbruik.
Alles
bijeen veroorzaakt het recente nieuws bij velen pijn en verdriet.
Meerdere slachtoffers van seksueel misbruik die ik in het verleden heb
gesproken, hebben met mij contact opgenomen en verteld dat hun pijn door
het nieuws opnieuw wordt opgerakeld. Niet weinig gelovigen in de
parochie voelen verdriet om zoveel negatieve berichten.
Diepe schaamte
Religieuzen,
priesters en bisschoppen zijn in het recente verleden ontrouw geweest
aan hun roeping. Ze hebben misdrijven gepleegd en levens van mensen
ernstig beschadigd. Door hun gedrag hebben zij mensen niet bij God
gebracht, maar in veel gevallen het geloof in het hart van mensen op de
proef gesteld of zelfs gedoofd. Dat vormt een reden tot diepe schaamte.
In
Nederland kwam in 2010 het misbruik van minderjarigen aan het licht. De
Nederlandse bisschoppen zijn vanaf dat moment intensief bezig om recht
te doen aan de slachtoffers van het misbruik. Zij hebben zich tot het
uiterste ingespannen, en zullen dat blijven doen, om de Kerk te zuiveren
en te vernieuwen.
Voorkomen
Alle
aanbevelingen van de commissie Deetman, die onderzoek deed naar het
seksueel misbruik van minderjarigen binnen onze Kerk, zijn opgevolgd.
Een groot aantal maatregelen is genomen om slachtoffers erkenning te
geven en tegelijk om te voorkomen dat nieuwe slachtoffers worden
gemaakt. Natuurlijk is blijvende alertheid geboden, maar ik heb de vaste
overtuiging dat onze Kerk in Nederland een veiliger plek is dan in het
verleden, met name ook voor kinderen en jongeren.
In deze dagen
van crisis wordt onze verbondenheid met de Kerk op de proef gesteld. Mag
ik u vragen om juist nu het lastig is, trouw te blijven? Nu wij voor de
Kerk een uitermate moeilijke tijd beleven, kan niemand worden gemist.
Moed en hoop
Binnen
de geloofsgemeenschappen van onze parochies vinden ontzettend veel
goede dingen plaats. Zaken die ons moed en hoop kunnen geven. Ik denk
aan het samen vieren van Gods liefde zoals zichtbaar geworden in Jezus
Christus. Ik noem ook allerlei activiteiten op het terrein van
geloofscommunicatie en catechese. Niet in de laatste plaats wijs ik
graag op allerlei vormen van diaconie en ander dienstbetoon, binnen en
buiten de parochies. Ik denk dan niet alleen aan de zorg voor ouderen en
eenzamen maar ook de inzet voor vrede, gerechtigheid en het behoud van
Gods schepping.
De Kerk van ons land en heel bijzonder van ons
eigen bisdom van ‘s-Hertogenbosch heeft alleen toekomst als velen het
geloof van hun doopsel serieus nemen.
Blijmoedig
Laten
wij in deze duistere dagen dicht bij Christus en zijn Evangelie
blijven, ook door allen die het moeilijk hebben nabij te zijn. Wij
hebben in deze tijd behoefte aan katholieken die, ondanks alles, hun
geloof blijmoedig beleven.
Dank voor alle gelovigen, priesters, diakens, pastoraal werkers en
alle andere gedoopten, die in trouwe volharding aan hun geloof gestalte
geven.
Laten wij, onder de inspiratie van de Heilige Geest, onze vriendschap met Christus zichtbaar maken in de wereld van vandaag.
Mgr. dr. Gerard De Korte